Als je bij Dick de Slakkenman in Rotterdam op bezoek gaat, word je begroet door tjirpende krekels, terraria vol met van alles en nog wat, zijn hond en heel veel slakken. Dick Jacobs wordt inmiddels door vriend en vreemden ‘De Slakkenman’ genoemd. Dat is niet zo raar, want Dick heeft Afrikaanse reuzenslakken. Zijn slakken zijn niet inheems, maar Dick levert een belangrijke bijdrage aan het imago van ongewervelden. Door kinderen jong in aanraking te brengen met beestjes, leert De Slakkenman ze dat dieren helemaal niet vies en eng zijn.
De Slakkenman legt uit dat het houden van Afrikaanse reuzenslakken begon als een geintje: ,,Een jaartje of tien geleden kwam er iemand: ‘hee joh, ik heb wat voor jou. Een slak, maar die wordt groot’. Dus ik heb dat beestje neergezet en die werd groot, groot, groter! Nou bleek dat dus een Afrikaanse reuzenslak, die worden gebruikt als voer voor reptielen.’’
,,Kinderen doden geen beestjes meer, ze vinden ze alleen nog maar leuk’’
De slakken van De Slakkenman bij elkaar – eigen foto
Dick de Slakkenman neemt regelmatig zijn slakken en andere ongewervelden mee naar basisscholen. ,,Hoe kinderen opeens helemaal veranderen. Ze komen binnen en staan eerst te kijken van ‘oh, wat eng’ en tien minuten later staan ze allemaal met die joekels in de handen. Als we weggaan, krijgen we ze bijna niet meer terug.’’ Volgens Dick helpen slakken niet alleen kinderen met autisme, maar dragen ze ook bij aan het imago van beestjes: ,,Je laat het zien en die kinderen doden geen beestjes meer, ze vinden ze alleen nog maar leuk. En dan gaan ze eens verder vragen en zoeken. Je krijgt naar mijn idee een totaal ander soort kinderen en dat is het begin.’’
Dick heeft niet alleen slakken, maar ook allerlei andere beestjes. De pissebedden van De Slakkenman dienen als schoonmaakploeg in zijn terraria. Op de achtergrond hoor je het getjirp van zijn krekels, die voornamelijk dienen als voedsel voor zijn andere beestjes.
Het internet staat volgens Dick vol met ‘gekkigheid’ van hem. Zo heeft hij naast bijzondere teksten ook een site genaamd ‘De Slakkenfluisteraar’. Op de vraag of dat een geintje is of serieus, reageert hij volmondig: ,,Allebei! Het zijn geintjes én het is serieus.’’ Samen met een vriendin van Dick, die therapeut is en beeldend kunstenaar, brengen ze kinderen met autisme of ADHD in contact met dieren. Aaien, observeren en over de hand laten gaan: met slakken werkt het perfect volgens Dick. ,,Het brengt rust.’’ Dick heeft meegemaakt dat er dankzij zijn slakken mogelijkheden tot communiceren ontstonden. Zo werd hij gebeld door de moeder van een kind dat bij hem op bezoek was geweest: ,,Ze belde mij op en ze zei ‘we hebben een uur bij u gezeten, ik heb het nog nooit meegemaakt, maar mijn zoontje heeft een uur met u zitten praten en met die beesten zitten spelen. Normaal is hij niet of heel moeilijk aanspreekbaar. Hij is zo veranderd sindsdien’.’’ De jongen heeft nu zijn eigen slak en is volgens Dick makkelijker te benaderen.
Dick de Slakkenman met Afrikaanse reuzenslak – eigen foto
Slakken als huisdier Als kind was Dick al geïnteresseerd in planten en reptielen. Op de basisschool kreeg hij van de meester een hazelworm (een pootloze hagedis) cadeau. ,,Toen ben ik eens gaan zoeken naar die slakken, maar er was niks over te vinden in Nederland. In Japan, Engeland en Duitsland was het al een beetje bekend en werden ze ook wel gehouden als huisdier. Ik dacht: dat gaan we hier eens doen.’’ Ongeveer twee jaar geleden is de reuzenslak, mede dankzij Dick de Slakkenman, in Nederland officieel erkend als huisdier bij Het Landelijk InformatieCentrum Gezelschapsdieren (LICG). Dick vindt het alleen maar leuk: ,,’Jouw schuld’, zeggen ze dan.’’
Het bijzondere aan de enorme slakken van Dick is dat ze niet wegschieten in hun huis zodra je ze aanraakt, maar juist nieuwsgierig en actief worden. Het slijm van de Afrikaanse reuzenslak is niet te vergelijken met dat van een gewone Nederlandse naaktslak. Je veegt het zo van je hand als het is opgedroogd en het laat geen spoor achter. Mede hierdoor zijn de slakken volgens Dick ideale huisdieren. ,,Het leuke is: ze blaffen niet, ze bijten niet, ze lopen niet weg, je hoeft ze niet drie keer per dag uit te laten en je kan ze zelfs een paar dagen vergeten. Het zijn gewoon hartstikke leuke huisdieren en zeer geschikt voor kinderen.’’